XEVOBEN 25 mg + 100 mg - 100 tabletek

Substancjami czynnymi leku są lewodopa i benserazyd - jedna tabletka zawiera 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu (w postaci chlorowodorku). Pozostałe składniki to: sodu dokuzynian, tlenek żelaza czerwony (E172), etyloceluloza 20 cps, krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, skrobia żelowana, kukurydziana, mannitol, wapnia wodorofosforan, krospowidon typ A, magnezu stearynian.Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Liczba przyjmowanych tabletek leku Xevoben zależy od stopnia ciężkości choroby i stopnia tolerancji leku Xevoben przez pacjenta. Najbardziej optymalna dawka dla pacjenta jest ustalana poprzez stopniowe zwiększanie dawki dobowej. Z tego powodu dawka przepisana pacjentowi może różnić się od dawki przepisanej innym pacjentom. Nie należy samodzielnie zmieniać dawki ustalonej przez lekarza. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, schemat leczenia wygląda następująco Leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które są następnie stopniowo zwiększane w celu ograniczenia wystąpienia działań niepożądanych oraz by nie zmniejszyć prawdopodobieństwa wystąpienia efektu terapeutycznego. U pacjentów, u których choroba Parkinsona nie była wcześniej leczona, leczenie rozpoczyna się przyjmowaniem 100-200 mg lewodopy oraz 25-50 mg benserazydu na dobę. Co każdy 3. – 7. dzień lekarz może zwiększyć dawkę dobową o 50 mg lewodopy + 12,5 mg benserazydu lub 100 mg lewodopy + 25 mg benserazydu. Nie należy przyjmować więcej niż 800 mg lewodopy i 200 mg benserazydu na dobę.Xevoben jest lekiem zawierającym substancje czynne: lewodopę oraz benserazyd. Substancja czynna lewodopa jest prekursorem substancji wytwarzanej przez organizm człowieka – dopaminy. Niedostateczna ilość dopaminy w określonych partiach mózgu jest przyczyną choroby Parkinsona. Niedobór ten jest uzupełniany poprzez przekształcenie lewodopy w dopaminę. Druga substancja czynna – benserazyd blokuje rozpad lewodopy poza mózgiem oraz umożliwia przyjęcie mniejszej dawki lewodopy.− Choroba Parkinsona (drżączka porażenna, choroba charakteryzująca się drżeniem, spowolnieniem ruchów oraz sztywnością mięśni). − Objawy przypominające objawy choroby Parkinsona, ale będących wynikiem zatrucia, zapalenia mózgu i zmian w mózgu spowodowanych miażdżycą tętnic (zespół parkinsonowski). Wyjątek stanowią objawy przypominające chorobę Parkinsona wywołane przez określone leki (parkinsonizm indukowany leczeniem). − Zespół niespokojnych nóg o nieznanej przyczynie. − Zespół niespokojnych nóg wynikający z niewydolności nerek wymagającej dializy.− jeśli pacjent ma uczulenie na lewodopę, benserazyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku; − u pacjentów w wieku poniżej 25 lat (musi być zakończony rozwój układu kostnego); − u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami określonych narządów produkujących hormony, takimi jak nadczynność tarczycy lub ze znacznie podwyższonym poziomem kortyzolu we krwi (zespół Cushinga), lub z guzem nadnerczy; − u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami metabolicznymi, wątroby, nerek lub szpiku kostnego; − u pacjentów z ciężką chorobą serca, taką jak poważny problem z przyspieszonym biciem serca (tachykardia), ciężkie zaburzenia rytmu serca lub niewydolność serca; − u pacjentów z określonymi zaburzeniami umysłowymi (psychozy), które mają lub nie mają fizycznego pochodzenia; − u pacjentów jednocześnie przyjmujących leki na nadciśnienie tętnicze zawierające substancję czynną rezerpinę; − u pacjentów leczonych jednocześnie nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) lub połączeniem selektywnego inhibitora MAO-A (lek na depresję zawierający substancję czynną moklobemid) z selektywnym inhibitorem MAO-B; − u pacjentów z wysokim ciśnieniem śródgałkowym (jaskra z zamkniętym kątem przesączania); − u pacjentek w ciąży; − u pacjentek w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcjiMożliwe działania niepożądane: − Katar, zapalenie oskrzeli, zakażenia z gorączką. − Zmniejszona liczba płytek krwi, białych i czerwonych krwinek. − Zmniejszony apetyt. − Zaburzenia poznawcze i zaburzenia zachowania po przyjęciu większych niż zalecane dawek leku. − Stan splątania, chorobliwie obniżony nastrój (depresja), który może być jednym z klinicznych objawów choroby Parkinsona, wewnętrzny niepokój, lęk, zaburzenia snu, złudzenia sensoryczne, urojenia, zaburzone poczucie czasu. − U pacjenta może wystąpić niezdolność odparcia impulsu, pokusy czy przymusu wykonania czynności, które mogą być szkodliwe dla pacjenta lub innych osób, które mogą obejmować: uzależnienie od uprawiania hazardu, mimo poważnych osobistych lub rodzinnych konsekwencji, zmienione lub zwiększone zainteresowania oraz zachowania seksualne o dużym znaczeniu dla pacjenta lub innych osób, np. czynności związanych z nasilonym popędem seksualnym, kompulsywne, niekontrolowane wydawanie pieniędzy lub kompulsywne zakupy, napadowe objadanie się (spożywanie ogromnych ilości jedzenia w krótkim czasie) lub kompulsywne jedzenie (spożywanie większej ilości jedzenia niż normalnie oraz większych ilości niż jest to potrzebne do zaspokojenia głodu). Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent przejawia któreś z tych zachowań, aby omówić sposoby kontrolowania lub ograniczenia tych objawów. − Brak odczuwania smaku, zaburzenia smaku, ruchy mimowolne wynikające z długotrwałego leczenia i (lub) wysokich dawek leku, znaczne zaburzenia koordynacji ruchowej po wydłużonym leczeniu, zmęczenie, nasilone zmęczenie w ciągu dnia, nagłe napady snu, zawroty głowy, ból głowy, suchość w jamie ustnej. − Nieregularny rytm serca. − Obniżone ciśnienie krwi, które wywołuje zawroty głowy oraz omdlenia. − Nudności, wymioty, biegunka, zwłaszcza na początku leczenia, zmiana zabarwienia śliny, języka, zębów i błony śluzowej jamy ustnej. − Zwiększenie aktywności transaminaz, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy. − Reakcje nadwrażliwości skóry takie jak świąd i wysypka. − Zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zmiana zabarwienia moczu (zwykle mocz przyjmuje odcień czerwony, a po odstaniu ciemnieje).- U osób predysponowanych mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości. - Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Xevoben u pacjentów, u których wystąpiło nasilone zmęczenie w ciągu dnia lub nagły, niespodziewany napad snu w trakcie leczenia lekiem Xevoben. Jeśli to dotyczy pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem. - Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent lub jego bliscy zauważą nietypowe zachowania będące wynikiem nieodpartego impulsu, przymusu, natrętnego wykonywania pewnych czynności, szkodliwych dla pacjenta lub innych osób. Takie zachowania nazywane są zaburzeniami kontroli impulsów i mogą obejmować uzależnienie od gier hazardowych, nadmierne objadanie się lub wydawanie pieniędzy, nadmierny popęd seksualny lub nasilone myśli i odczucia seksualne. Może być konieczne ponowne przeanalizowanie stosowanego leczenia przez lekarza. - Regularna kontrola lekarska jest niezbędna jeśli: pacjent miał w przeszłości zawał serca; u pacjenta występuje obecnie nieregularne bicie serca, zmniejszony przepływ krwi do tętnic wieńcowych lub niewydolność serca; u pacjenta występowały w przeszłości wrzody żołądkowo-jelitowe; pacjent ma mniejszą wytrzymałość kości; u pacjenta występuje jaskra z otwartym kątem przesączania ponieważ teoretycznie lewodopa może zwiększać ciśnienie śródgałkowe; pacjent ma cukrzycę. - Przyjmowanie leku Xevoben może powodować problemy z krążeniem jako wynik nadmiernie niskiego ciśnienia krwi. Te objawy zwykle ustępują lub ulegają poprawie po zmniejszeniu dawki leku Xevoben.Jednoczesne przyjmowanie leku Xevoben z poniższymi substancjami czynnymi lub lekami może wpływać na ich działanie − leki stosowane w leczeniu obniżonego ciśnienia krwi, zaburzeń krążenia, nieregularnego bicia serca, leki indukujące poród, leki stosowane w leczeniu skurczów dolnych dróg oddechowych (nazywane sympatykomimetykami), np. epinefryna, norepinefryna, izoproterenol lub amfetamina. Działanie leków sympatykomimetycznych może zostać nasilone. Z tego powodu ich jednoczesne przyjmowanie nie jest zalecane. Jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne, należy dokładnie kontrolować układ sercowo-naczyniowy pacjenta, a dawka leku sympatykomimetycznego może wymagać zmniejszenia. − leki stosowane w leczeniu podwyższonego ciśnienia krwi (nazywane lekami przeciwnadciśnieniowymi): działanie leku przeciwnadciśnieniowego może zostać nasilone i w konsekwencji zwiększyć ryzyko spadku ciśnienia krwi. Dlatego należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi (patrz powyżej). Jeśli to konieczne, lekarz dostosuje dawkę leku Xevoben i (lub) dawkę leku przeciwnadciśnieniowego. Poniższe leki mogą wpływać na działanie leku Xevoben Osłabienie działania przez: − określone leki przeciwbólowe (opioidy); − leki stosowane w leczeniu podwyższonego ciśnienia krwi, które zawierają substancję czynną rezerpinę. W tym przypadku nie należy stosować leku Xevoben; − określone leki obniżające nastrój (neuroleptyki). Nasilenie działania i możliwe nasilenie działań niepożądanych przez: − leki zawierające substancję czynną selegilinę (stosowane w leczeniu choroby Parkinsona). Inne możliwe interakcje: − określone leki stosowane w leczeniu depresji (nazywane inhibitorami MAO): jednoczesne stosowanie leku Xevoben i leków zawierających tranylcyprominę jako substancję czynną może niebezpiecznie podwyższyć ciśnienie krwi. Taka sytuacja może wystąpić do 2 tygodni po zakończeniu leczenia tranylcyprominą. Lek Xevoben nie powinien być wtedy stosowany. Z tego powodu należy zachować odstęp 2 tygodni między zakończeniem leczenia tranylcyprominą i rozpoczęciem leczenia lekiem Xevoben. Z drugiej strony, jednoczesne przyjmowanie leku Xevoben oraz moklobemidu, selegiliny i rasagiliny jest uważane za bezpieczne. − jednoczesne stosowanie leku Xevoben z domperydonem może prowadzić do podwyższonego poziomu lewodopy we krwi. Ich jednoczesne podawanie może zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Stosowanie z jedzeniem i piciem: Należy unikać spożywania posiłków bogatych w białko tuż przed przyjęciem leku Xevoben, gdyż może to osłabić działanie leku.Nie wolno stosować leku Xevoben w okresie ciąży. W trakcie leczenia lekiem Xevoben nie wolno karmić piersią.Leku Xevoben nie wolno stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 25 lat.Lek Xevoben może wywierać duży wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W rzadkich przypadkach, stosowanie leku Xevoben może wywołać nadmierne zmęczenie lub nagły napad snu. Jeśli dotyczy to pacjenta, należy zrezygnować z prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn aby uniknąć ryzyka poważnego urazu dla pacjenta lub innych osób do momentu ustąpienia nadmiernego zmęczenia lub nagłych napadów snu.