PAROXINOR 20 mg - 100 tabletek powlekanych

Substancją czynną leku jest paroksetyna - każda tabletka powlekana zawiera 20 mg paroksetyny (w postaci paroksetyny chlorowodorku półwodnego). Pozostałe składniki w rdzeniu tabletki to: wapnia wodorofosforan dwuwodny (Calipharm), wapnia wodorofosforan dwuwodny (Ditab), wapnia wodorofosforan bezwodny, laktoza jednowodna, karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A) i magnezu stearynian. Pozostałe składniki w otoczce tabletki to: tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza 3 cP, hypromeloza 6 cP, makrogol 400 i polisorbat 80.Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Zalecana dawka wynosi: Dorośli - Depresja Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 50 mg na dobę. - Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw) Dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 40 mg na dobę. Zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg. Leczenie należy stosować przez kilka miesięcy. - Zaburzenia lękowe z napadami lęku Dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 40 mg na dobę. Zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg. Leczenie należy stosować przez kilka miesięcy. - Fobia społeczna, zaburzenia lękowe uogólnione i zaburzenia stresowe pourazowe Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 50 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg.Lek Paroxinor należy do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), które są lekami przeciwdepresyjnymi. Paroksetyna jest silnie działającym i selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego 5-hydroksytryptaminy (5-HT, serotonina). Uważa się, że jej działanie przeciwdepresyjne oraz skuteczne działanie w terapii zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, zespołu lęku społecznego/fobii społecznej, zaburzeń lękowych uogólnionych, zaburzeń stresowych pourazowych oraz zaburzeń lękowych z napadami lęku są związane ze swoistym hamowaniem wychwytu zwrotnego 5-HT w neuronach mózgu.Leczenie: - Epizodu ciężkiej depresji - Zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (nerwicy natręctw) - Zaburzenia lękowego z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii - Fobii społecznej - Zaburzeń lękowych uogólnionych - Zaburzenia stresowego pourazowego.- jeśli pacjent ma uczulenie na paroksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. - jeżeli pacjent przyjmuje równocześnie lub przyjmował w ciągu ostatnich dwóch tygodni inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO). Inhibitory MAO są grupą leków stosowanych m.in. w leczeniu depresji i choroby Parkinsona. Przed zażyciem leku Paroxinor należy skontaktować się z lekarzem. - jeżeli pacjent zamierza przyjmować inhibitory MAO. Należy zachować przynajmniej jeden tydzień odstępu od zakończenia przyjmowania leku Paroxinor do rozpoczęcia leczenia inhibitorami MAO. Należy zapytać lekarza o radę. - jeżeli pacjent jest leczony tiorydazyną lub pimozydem (leki stosowane w leczeniu psychoz).Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy: - obrzęk twarzy, języka i/lub gardła i/lub trudności z połykaniem lub pokrzywka z towarzyszącymi trudnościami z oddychaniem (obrzęk naczynioruchowy) - wysoka gorączka, skurcze mięśni, splątanie i lęk, ponieważ objawy te mogą wskazywać na wystąpienie tzw. zespołu serotoninowego. Jeśli u pacjenta pojawią się myśli lub wyobrażenia samobójcze w trakcie stosowania leku Paroxinor, zwłaszcza w ciągu pierwszych 2–4 tygodni, powinien on niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Bardzo często: mdłości (nudności), zaburzenia czynności seksualnych. Często: zmniejszenie łaknienia, zwiększenie stężenia cholesterolu, senność, bezsenność, pobudzenie, nietypowe sny (także koszmary senne), bóle głowy, zawroty głowy, drżenie ciała (drżenia), zaburzenia koncentracji, niewyraźne widzenie, ziewanie, zaparcia, biegunki, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pocenie się, osłabienie (astenia), zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: nieprawidłowe krwawienia, głównie w obrębie skóry i błon śluzowych (w tym wybroczyny i niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych), splątanie, omamy, powolne i/lub mimowolne ruchy (objawy pozapiramidowe), przyspieszenie rytmu serca, przejściowe podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego, które może powodować zawroty głowy lub omdlenie przy nagłym wstawaniu. Leczenie paroksetyną wywoływało przejściowe podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego, na ogół u pacjentów z istniejącym uprzednio wysokim ciśnieniem tętniczym (nadciśnieniem) lub lękiem.; rozszerzenie źrenic, wysypki skórne, świąd, niemożność oddania moczu (zatrzymanie moczu), mimowolne popuszczanie moczu (nietrzymanie moczu), jeśli pacjent choruje na cukrzycę może zauważyć utratę kontroli nad stężeniem cukru we krwi podczas przyjmowania leku Paroxinor. Należy porozmawiać z lekarzem o dostosowaniu dawki insuliny lub leków przeciwcukrzycowych, zmniejszenie liczby krwinek białych.Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Paroxinor należy omówić to z lekarzem.Interakcja może wystąpić w trakcie jednoczesnego stosowania leku Paroxinor z następującymi lekami: - trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym (stosowanym w leczeniu depresji), np. klomipraminą, nortryptyliną i dezypraminą, - SSRI selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, np. cytalopramem i fluoksetyną, - L-tryptofanem (stosowanym w leczeniu zaburzeń snu), - inhibitorami MAO (np. stosowanymi w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona), - litem (stosowanym w leczeniu zaburzeń umysłowych), - buprenorfiną, - zielem dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), - tryptanami (stosowanymi w leczeniu migren) np. sumatryptanem, - tramadolem (silnym lekiem przeciwbólowym), - linezolidem (antybiotykiem), - metylotioniniowy chlorek (błękit metylenowy) (stosowany np. jako antidotum lub antyseptyk), - petydyna (silny środek przeciwbólowy), - fentanyl (używany w znieczuleniu ogólnym lub przewlekłym bólu). Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków może nasilając działania serotoninergiczne leku Paroxinor prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego. - perfenazyną, rysperydonem, atomoksetyną, tiorydazyną, pimozydem i klozapiną (lekami przeciwpsychotycznymi), - propafenonem i flekainidem (stosowanymi w leczeniu nieregularnego rytmu serca), - metoprololem (stosowanym w leczeniu niewydolności serca), - prawastatyną (stosowaną na obniżenie cholesterolu). Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków może prowadzić do zwiększenia częstości ich działań niepożądanych, takich jak zaburzenia ze strony serca, które bywają niekiedy ciężkie. - fenobarbitalem, karbamazepiną i fenytoiną (stosowanymi w leczeniu padaczki), - ryfampicyną (antybiotykiem), - skojarzeniem fosamprenawiru i rytonawiru (stosowanymi w leczeniu zakażeń HIV). Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych produktów leczniczych może osłabić działanie leku Paroxinor poprzez nasilenie metabolizmu paroksetyny. - tamoksyfenem, który jest stosowany w leczeniu raka piersi. Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu z lekiem Paroxinor może powodować zmniejszenie skuteczności działania tamoksyfenu. - NLPZ – niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. ibuprofenem, diklofenakiem), inhibitorami cyklooksygenazy typu 2 i kwasem acetylosalicylowym (lekami przeciwbólowymi), - warfaryną (stosowaną w zapobieganiu krzepnięciu krwi). Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków może prowadzić do zwiększenia/wydłużenia krwawienia. - procyklidyną (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona). Może wystąpić zwiększenie częstości działań niepożądanych procyklidyny na skutek jej zwiększonego stężenia we krwi. - miwakurium i suksametonium (stosowane do znieczulania ogólnego).Po stosowaniu leku Paroxinor w pierwszych trzech miesiącach ciąży może występować niewielkie zwiększenie ryzyka wad wrodzonych (układu krążenia) u dziecka, dlatego kobiety rozważające zajście w ciążę lub będące w ciąży muszą poinformować o tym lekarza. Przyjmowanie leku Paroxinor pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Paroxinor, powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad. Lek Paroxinor może w niewielkich ilościach przenikać do mleka matki. Jeśli pacjentka zażywa Paroxinor, powinna skontaktować się z lekarzem przed rozpoczęciem karmienia piersią.Nie należy stosować paroksetyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.Paroxinor może powodować działania niepożądane (takie jak zawroty głowy, senność lub splątanie), które wpływają na zdolność koncentracji i szybkość reakcji. W przypadku wystąpienia tych działań niepożądanych pacjent nie powinien prowadzić samochodu, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani robić niczego, co wymaga szczególnej uwagi.