MARIXINO 20 mg - 56 tabletek powlekanych

Substancją czynną leku jest memantyny chlorowodorek. Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg memantyny chlorowodorku, ekwiwalent 16,62 mg memantyny. Pozostałe składniki to: - rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna (E 460), krzemionka koloidalna bezwodna, talk (E 553b), magnezu stearynian (E 572). - otoczka tabletki: kwasu metakrylowego-etylu akrylanu kopolimer (1:1), sodu laurylosiarczan, polisorbat 80, talk (E 553b), triacetyna, simetykonTen lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Zalecana dawka leku Marixino dla dorosłych i osób w podeszłym wieku wynosi 20 mg raz na dobę. W celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych, dawkowanie leku należy zwiększać stopniowo, według następującego schematu: zwykle dawkowanie rozpoczyna się od podawania połowy tabletki raz na dobę (1 x 5 mg) przez pierwszy tydzień leczenia. W drugim tygodniu dawkę zwiększa się do jednej tabletki raz na dobę (1 x 10 mg) i do 1 i pół tabletki (1 x 15 mg) raz na dobę w trzecim tygodniu leczenia. Począwszy od czwartego tygodnia zwykle podaje się 20 mg raz na dobę (1 x 20 mg).Marixino należy do grupy leków przeciw otępieniu. Utrata pamięci w chorobie Alzheimera spowodowana jest zaburzeniami przekazywania impulsów nerwowych przenoszących informacje w mózgu. W mózgu występują tzw. receptory kwasu N-metylo-D-asparaginowego (NMDA), które biorą udział w przekazywaniu sygnałów nerwowych istotnych dla procesu uczenia się oraz dla procesów zapamiętywania. Marixino należy do grupy leków określanych mianem antagonistów receptorów NMDA. Marixino wpływając na receptory NMDA, poprawia przekazywanie impulsów nerwowych i pamięćLeczenie pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu.- jeśli pacjent ma uczulenie na memantyny chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego lekuCzęsto: ból głowy, senność, zaparcia, podwyższone stężenie enzymów wątrobowych widoczne w wynikach badań, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, spłycenie oddechu, wysokie ciśnienie krwi i nadwrażliwość na lek. Niezbyt często: zmęczenie, zakażenia grzybicze, splątanie, omamy, wymioty, nieprawidłowy chód, niewydolność serca i wykrzepianie krwi żylnej (zakrzepica/zakrzepy z zatorami). Bardzo rzadko: napady padaczkowe. Częstość nieznana: zapalenie trzustki, zapalenie wątroby i reakcje psychotyczne.Przed rozpoczęciem stosowania leku Marixino należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty:- jeśli u pacjenta występowały w przeszłości napady padaczkowe; - jeśli pacjent przebył w ostatnim czasie zawał mięśnia sercowego (atak serca), lub cierpi na zastoinową niewydolność serca lub na niekontrolowane nadciśnienie tętnicze (wysokie ciśnienie krwi). Podczas podawania memantyny pacjentom z zaburzeniem czynności nerek, lekarz prowadzący powinien dokładnie monitorować czynność nerek i jeśli to konieczne odpowiednio dostosowywać dawkowanie leku. Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekiem Marixino takich leków jak amantadyna, ketamina, dekstrometorfan, a także innych leków z grupy antagonistów NMDA.W szczególności stosowanie leku Marixino może powodować zmiany w działaniu, oraz powodować konieczność modyfikacji dawkowania przez lekarza prowadzącego, następujących leków: - amantadyny, ketaminy, dekstrometorfanu; - dantrolenu, baklofenu; - cymetydyny, ranitydyny, prokainamidu, chinidyny, chininy, nikotyny; - hydrochlorotiazydu (oraz wszystkich leków złożonych zawierających hydrochlorotiazyd); - środków antycholinergicznych; - leków przeciwdrgawkowych; - barbituranów; - agonistów dopaminergicznych (substancji takich jak L-dopa, bromokryptyna); - neuroleptyków (substancji stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych); - doustnych leków przeciwzakrzepowych.Nie zaleca się podawania memantyny kobietom w ciąży. Kobiety przyjmujące lek Marixino nie powinny karmić piersią.Nie zaleca się podawania leku Marixino dzieciom ani młodzieży w wieku poniżej 18 lat.Lekarz powinien poinformować pacjenta, czy choroba pozwala mu na bezpieczne prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Lek Marixino może dodatkowo wpływać na szybkość reakcji, w wyniku czego prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn mogą być przeciwwskazane.