INSULINA LANTUS - 100 j.m./ml roztwór do wstrzykiwań - 5 wkładów a 3 ml

Insulina przeznaczona jest do stosowania raz na dobę o dowolnej, ale codziennie tej samej porze. Dawkowanie oraz porę stosowania preparatu należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta. Lek powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza. U pacjentów z cukrzycą typu 2 lek można stosować również w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Preparat ten podaje się podskórnie. Nie należy podawać leku dożylnie, ponieważ przedłużone działanie leku zależy od podania go do tkanki podskórnej.Insulina Lantus stosowana jest w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży oraz dzieci od 2 roku życia. U chorych na cukrzycę typu 2 lek można stosować tą insulinę w skojarzeniu z doustnymi lekami hipoglikemizującymi. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insuliny niezbędnej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Lantus należy do insulin długo działających. Może być stosowany zgodnie z zaleceniem lekarza równocześnie z insuliną krótko działającą lub doustnymi lekami stosowanymi w leczeniu dużego stężenia cukru we krwi.Bardzo często może wystąpić hipoglikemia. Często występującym działaniem niepożądanym jest lipohipertrofia oraz odczyny w miejscu wstrzyknięcia. Niezbyt często występuje lipoatrofia. Rzadko występują reakcje alergiczne, zaburzenia widzenia, retinopatia, obrzęki. Bardzo rzadko występują zaburzenia smaku i bóle mięśniowe.Należy poinformować lekarza o nadwrażliwości na lek oraz o przyjmowanych lekach, zwłaszcza tych, które mogą nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny i tym samym zwiększać możliwość wystąpienia hipoglikemii. Należą do nich m.in. leki hipoglikemizujące, inhibitory ACE, dyzopiramid, fibraty, fluoksetyna, inhibitory MAO, pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany i antybiotyki sulfonamidowe. Należy również poinformować lekarza o przyjmowaniu leków, które mogą zmniejszać działanie hipoglikemizujące insuliny, do których należą kortykosteroidy, danazol, diazoksyd, leki moczopędne, glukagon, izoniazyd, estrogeny i progestageny, pochodne fenotiazyny, somatropina, leki sympatykomimetyczne, hormony tarczycy, atypowe leki przeciwpsychotyczne (np. klozapina, olanzapina) i inhibitory proteazy. Leki β-adrenolityczne, klonidyna, sole litu lub alkohol mogą zarówno nasilać, jak również osłabiać działanie hipoglikemizujące insuliny.

W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią przed zastosowaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.