INSULINA APIDRA 100 j.m./ml roztwór do wstrzykiwań - 1 fiolka a 10 ml

Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.Podanie dożylne: Lek Apidra może być podawany dożylnie, jednak zabieg ten powinien być wykonywany przez lekarza prowadzącego. Produktu Apidra nie można mieszać z roztworem glukozy lub płynem Ringera lub innym rodzajem insuliny. Podanie podskórne:Insulinę podajemy podskórnie w powłoki brzuszne, udo lub mięsień naramienny bądź w ciągłym wlewie podskórnym w powłoki brzuszne. Miejsca wstrzyknięcia powinny być zmieniane po każdym wstrzyknięciu. Ten lek należy podawać krótko przed posiłkiem, do 15 minut lub zaraz po posiłku. Podanie podskórne insuliny w infuzji ciągłej:Produkt leczniczy Apidra może być podawany w ciągłej infuzji podskórnej z wykorzystaniem pompy do infuzji insuliny z odpowiednimi cewnikami i zbiornikami. Pacjenci stosujący ten sposób podania insuliny powinni zostać przeszkoleni w zakresie używania pompy. Zestaw do infuzji oraz zbiornik stosowany z produktem leczniczym Apidra muszą być wymieniane co najmniej co 48 godzin z zachowaniem zasad aseptyki. W ciągłej infuzji podskórnej z zastosowaniem pompy nie wolno mieszać produktu leczniczego Apidra z płynami do rozcieńczania ani z innymi insulinami.Insulina Apidra stosowana jest w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży oraz dzieci od 6 roku życia. Cukrzyca jest chorobą spowodowaną niewystarczającym wytwarzaniem insuliny niezbędnej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Preparat zawiera insulinę glulizynową charakteryzującą się szybszym wchłanianiem, a zatem wcześniejszym początkiem i krótszym czasem działania. Po podaniu podskórnym początek działania rozpoczyna się po około 10–20 minutach.Bardzo często może wystąpić hipoglikemia. Często występującym działaniem niepożądanym jest lipohipertrofia oraz odczyny w miejscu wstrzyknięcia. Niezbyt często występuje lipoatrofia. Rzadko występują reakcje alergiczne, zaburzenia widzenia, retinopatia, obrzęki. Bardzo rzadko występują zaburzenia smaku i bóle mięśniowe.Należy poinformować lekarza o nadwrażliwości na lek oraz o przyjmowanych lekach, zwłaszcza tych, które mogą nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny i tym samym zwiększać możliwość wystąpienia hipoglikemii. Należą do nich m.in. leki hipoglikemizujące, inhibitory ACE, dyzopiramid, fibraty, fluoksetyna, inhibitory MAO, pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany i antybiotyki sulfonamidowe. Należy również poinformować lekarza o przyjmowaniu leków, które mogą zmniejszać działanie hipoglikemizujące insuliny, do których należą kortykosteroidy, danazol, diazoksyd, leki moczopędne, glukagon, izoniazyd, estrogeny i progestageny, pochodne fenotiazyny, somatropina, leki sympatykomimetyczne, hormony tarczycy, atypowe leki przeciwpsychotyczne (np. klozapina, olanzapina) i inhibitory proteazy. Leki β-adrenolityczne, klonidyna, sole litu lub alkohol mogą zarówno nasilać, jak również osłabiać działanie hipoglikemizujące insuliny.

W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią przed zastosowaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.