DEPO-MEDROL z LIDOKAINĄ (40 mg + 10 mg)/ml zawiesina do wstrzykiwań - 1 fiolka a 1 ml

15,68 zł

DEPO-MEDROL z LIDOKAINĄ  (40 mg + 10 mg)/ml zawiesina do wstrzykiwań - 1 fiolka a 1 ml

DEPO-MEDROL z LIDOKAINĄ (40 mg + 10 mg)/ml zawiesina do wstrzykiwań - 1 fiolka a 1 ml

lek na receptę

15,68 zł

  • Pojutrze u Ciebie
  • Odbiór tylko w aptece
  • Wymagana recepta
  • Metody płatności

Zobacz również

Zobacz wszystkie

Opis produktu

1 fiolka zawiera 40 mg metyloprednizolonu w postaci octanu oraz 10 mg chlorowodorku lidokainy. Lek zawiera również alkohol benzylowy.

W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów i choroby zwyrodnieniowej stawów  wielkość dawki zależy od wielkości stawu i ciężkości choroby. W przypadkach choroby przewlekłej wstrzyknięcia można powtarzać w odstępach 1-5 tyg. lub dłuższych. Wstrzyknięcie należy wykonać do przestrzeni maziówkowej. Stawy niedostępne anatomicznie (stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe), w których brak jest przestrzeni maziówkowej, nie są odpowiednim miejscem do wykonania wstrzyknięcia. Niestety leczenie miejscowe nie wpływa na podstawowy proces chorobowy, należy je uzupełnić fizykoterapią i korekcją ortopedyczną. Nie należy wykonywać wstrzyknięć do niestabilnych stawów. W wybranych przypadkach wskazana jest kontrola radiologiczna umożliwiająca wykrycie narastającego uszkodzenia stawu. Gdy pojawią się takie objawy jak: wzrost natężenia bólu z towarzyszącym miejscowym obrzękiem, ograniczenie ruchomości stawu, gorączka i pogorszenie samopoczucia należy zaprzestać wykonywania miejscowych wstrzyknięć glikokortykosteroidów i wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwdrobnoustrojowe.

U chorych z zapaleniem kaletki maziowej należy podać do miejsca wstrzyknięcia 1% roztwór chlorowodorku prokainy, tworząc pęcherzyk z płynem. Do kaletki stawowej wprowadza się jałową igłę założoną na suchą strzykawkę, po czym aspiruje się płyn. Igłę pozostawia się w miejscu a strzykawkę wymienia na kolejną, zawierającą pożądaną dawkę leku. Po wykonaniu zastrzyku iglę należy wyjąć i nałożyć niewielki opatrunek.

Natomiast u pacjentów z zapaleniem ścięgna, zapaleniem nadkłykcia wprowadza się zawiesinę do pochewki ścięgna, a nie do samej jego tkanki. W czasie leczenia zapalenia nadkłykcia, należy ostrożnie wyznaczyć granice obszaru największej bolesności i wstrzyknąć zawiesinę do tej okolicy. W przypadku ganglionów pochewek ścięgna zawiesinę należy wstrzyknąć bezpośrednio do torbieli.

Ostatnio przeglądane

Zobacz wszystkie