DEPO-MEDROL 40 mg/ml - 1 fiolka a 1 ml

1 fiolka (1 ml) zawiera 40 mg metyloprednizolonu w postaci octanu.

Domięśniowo (w celu uzyskania działania ogólnoustrojowego) - dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie do ciężkości choroby, rokowania, oczekiwanego czasu trwania choroby i reakcji pacjenta na leczenie. Czas leczenia powinien być jak najkrótszy. Gdy pożądane jest długotrwałe działanie, tygodniową dawkę oblicza się poprzez pomnożenie doustnej dawki dobowej przez 7 i podaje się ją w postaci pojedynczego wstrzyknięcia. U niemowląt i dzieci należy zmniejszyć zalecane dawki. Terapia hormonalna stanowi uzupełnienie leczenia konwencjonalnego, ale go nie zastępuje. Po podawaniu leku przez więcej niż kilka dni zmniejszenie dawki i (lub) odstawienie leku powinno przebiegać stopniowo. W przypadku decyzji o zakończeniu przewlekłego leczenia konieczny jest ścisły nadzór lekarski. Ze względu na wysoką częstość występowania zaniku tkanki podskórnej, należy unikać podawania wstrzyknięć do mięśnia naramiennego. Jeżeli podczas przewlekłego schorzenia rozpocznie się okres samoistnej remisji, leczenie należy przerwać. W trakcie leczenia przewlekłego należy regularnie wykonywać rutynowe badania laboratoryjne. Pożądane jest wykonanie przeglądowego badania radiologicznego górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie lub z nasilonymi objawami dyspeptycznymi. U pacjentów z zespołem nadnerczowo-płciowym może wystarczyć podanie pojedynczego wstrzyknięcia domięśniowego 40 mg co 2 tyg. W leczeniu podtrzymującym u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów tygodniowa dawka domięśniowa 40-120 mg. Natomiast u pacjentów ze zmianami skórnymi, które ustępują pod wpływem ogólnego podawania kortykosteroidów, zazwyczaj stosuje się 40-120 mg octanu metyloprednizolonu podawanego domięśniowo w czasie od 1 do 4 tyg. U chorych z ostrym, ciężkim zapaleniem skóry wywołanym przez sumaka jadowitego złagodzenie objawów można uzyskać w czasie 8-12 h po podaniu domięśniowym pojedynczej dawki 80-120 mg. W leczeniu przewlekłego kontaktowego zapalenia skóry może być niezbędne wielokrotne wykonanie wstrzyknięć w odstępach 5-10 dni. W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry do opanowania tego stanu może być konieczne zastosowanie tygodniowej dawki 80 mg. U pacjentów chorych na astmę, po podaniu domięśniowym 80-120 mg można uzyskać zmniejszenie objawów w czasie 6-48 h. Działanie leku może się utrzymywać w okresie od kilku dni do 2 tyg. Również u pacjentów z alergicznym nieżytem nosa można uzyskać zmniejszenie objawów zapalenia błony śluzowej nosa w czasie 6 h od podania dawki domięśniowej 80-120 mg.

Miejscowo (w celu uzyskania działania miejscowego) leczenie octanem metyloprednizolonu nie eliminuje potrzeby zastosowania środków konwencjonalnych.

Reumatoidalne zapalenie stawów i choroba zwyrodnieniowa stawów - w przypadku tych chorób wielkość dawki zależy od wielkości stawu i ciężkości choroby. Wstrzyknięcie należy wykonać do przestrzeni maziówkowej.Stawy niedostępne anatomicznie (stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe), w których brak jest przestrzeni maziówkowej, nie są odpowiednim miejscem do wykonania wstrzyknięcia.

Zapalenie kaletki maziowej - należy podać do miejsca wstrzyknięcia 1% roztwór chlorowodorku prokainy, tworząc pęcherzyk z płynem.

Ganglion, zapalenie ścięgna, zapalenie nadkłykcia - leczenie polega na wprowadzeniu zawiesiny do pochewki ścięgna, a nie do samej jego tkanki. W przypadku leczenia zapalenia nadkłykcia, należy ostrożnie wyznaczyć granice obszaru największej bolesności i wstrzyknąć zawiesinę do tej okolicy. W przypadku ganglionów pochewek ścięgna zawiesinę należy wstrzyknąć bezpośrednio do torbieli. Zależnie od ciężkości leczonego stanu, stosuje się dawkę 4-30 mg.

W celu uzyskania działania miejscowego w leczeniu chorób skórnych po oczyszczeniu skóry właściwym preparatem antyseptycznym do zmiany wstrzykuje się 20-60 mg leku. W przypadku większych zmian może być konieczne podanie dawek 20-40 mg, podzielonych na kilka kolejnych wstrzyknięć miejscowych.

Doodbytnicze - podawanie octanu metyloprednizolonu w dawkach 40-120 mg w postaci wlewek doodbytniczych lub ciągłego wlewu doodbytniczego, 3-7 razy tygodniowo przez okres co najmniej 2 tyg., stanowi leczenie uzupełniające w terapii niektórych pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.