Ospa wietrzna

Wiosna to okres w którym zachorowalność na „wiatrówkę” jest największa. Przyczyną choroby jest wirus VZV, który przenosi się drogą kropelkową lub bezpośrednio z jednej osoby na drugą. Wirus jest niestabilny poza organizmem człowieka i ginie po kilku minutach, dlatego przenoszenie go na przedmiotach ma raczej małe znaczenie. Najczęstsze zakażenia wirusem VZV występują u dzieci. Przebycie choroby, daje odporność na całe życie.

Ospa wietrzna - charakterystyka choroby

Około dwa dni przed wystąpieniem charakterystycznej wysypki, dziecko może czuć się osłabione. Wystąpić może również lekka gorączka. Następnym i najbardziej znanym objawem „wiatrówki” są wykwity skórne. Są to pęcherzyki wypełnione płynem, które w czasie trwania choroby przechodzą w strupy i odpadają. Jednak zanim znikną, są dość dokuczliwe dla osoby chorej, bowiem swędzą. Początkowo wysypka obejmuje okolice szyi i twarzy, następnie szybko rozprzestrzenia się na tułów i kończyny. Może również wystąpić na błonie śluzowej jamy ustnej, gardła i okolic płciowych. Choremu może towarzyszyć również gorączka.

Leczenie ospy wietrznej

Leczenie ospy, tak jak leczenie innych chorób wirusowych, opiera się na działaniu objawowym. Od zawsze stosowane są pudry lub kremy o działaniu łagodzącym świąd, osuszającym i dezynfekującym (PoxClin, Octenisept, Pudroderm, wodny roztwór gencjany). Jeśli dziecko bardzo źle znosi ospę, wówczas lekarz może zastosować leki przeciwhistaminowe, uspokajające, przeciwświądowe lub przeciwwirusowe. Gorączkę leczymy tylko paracetamolem lub ibuprofenem, nigdy aspiryną! (u dzieci do 12 roku życia nie stosujemy kwasu acetylosalicylowego). Ważne jest także, aby dziecko powstrzymywało się od rozdrapywania strupów, bowiem może dojść do zakażenia ran. Codzienny prysznic pod letnią wodą jest jak najbardziej wskazany. Należy jedynie uważać, aby nie uszkodzić wykwitów.

Z ospą wietrzną związany jest nierozłącznie półpasiec. Wirus VZV ma zdolność przejścia do układu nerwowego. Tam wnika do zwojów nerwowych i pozostaje w stanie uśpienia. Przy sprzyjających wirusowi czynnikach (stres, choroby, obniżenie odporności), może się on reaktywować i dawać objawy półpaśca. Symptomy te to najczęściej silny ból i pieczenie skóry w miejscu zajętego przez wirusa nerwu. Występuje również wysypka, ale tylko w obrębie skóry objętej działaniem wirusa. Do objawów dołącza się ogólne złe samopoczucie. Leczenie półpaśca to stosowanie leków przeciwwirusowych z acyklowirem (Hascovir, Heviran) oraz smarowanie zmian skórnych tymi samymi specyfikami co w ospie wietrznej.